W całym filmie zapomniano o jednej kluczowej postaci - Oleg Pieńkowski.
To jego informacje upewniły JFK o tym iż militarna potęga ZSRR istnieje tylko na papierze, co pozwoliło na blef Kennedy-ego z inwazją.

Film raczej ma za zadanie przedstawić cele nowoczesnej polityki i myślenia globalnego oraz pokazanie tej krawędzi nad którą stanęła cywilizacja. Co jest w przeciwieństwie do myślenia: wygrał - przegrał. Film również obala mit JFK jako nieugiętego twardego polityka. Niestety Kostner rolą O'Donnella zgarnia show i pokazuje iż to on a nie prezydent jest głównym rozgrywającym (co też się nie zgadza bo czytając wywiady z R. S. Mcnamara dowiadujemy się iż tak na prawdę Mcnamara kontrolował sytuację), sprowadzając JFK do roli marionetki. Z drugiej strony pokazuje też OGROMNE zaufanie jakim cieszyli się wszyscy pracujący z JFK. Ukazanie bajzlu decyzyjnego na górze - próby jądrowe i rakietowy o których nikt nie wiedział - też nie stawia USA jako bohatera.

Tak więc - jak dla mnie jest to lekcja historii na 3+.